മാഷെ

"നീ എന്നെയാണോ എന്റെ രചനകളെ  ആണോ സ്നേഹിക്കുന്നത്?"

ചോദ്യം കേട്ട അവൾ ഒരു മാത്ര ആലോചിക്കാതെ പറഞ്ഞു - "  രണ്ടും."

ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
"നിനക്ക് തെറ്റി.. നിനക്കൊരിക്കലും എന്നേയും എന്റെ രചനകളെയും ഒരുമിച്ച് ഒരു പോലെ സ്നേഹിക്കാനാവില്ല..."

"അതെന്താ?"

"അതെന്താന്നു ചോദിച്ചാൽ എന്നിൽ എന്റെ സാഹിത്യമോ ... രചനകളോ എന്നേയോ എന്റെ സ്വഭാവത്തെയോ കാണില്ല..."

കൈകൂപ്പി കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു "സാഹിത്യമായി പറയാനൊന്നും എനിക്കറിഞ്ഞൂടാ മാഷേ.... പക്ഷേ ഇഷ്ട്ടാണെനിക്ക്... മാഷേ ഒരു പാട് പേര് ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് അറിയാം അക്കൂട്ടത്തിലുള്ള ഒരാൾ മാത്രമാണ് ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് .....പക്ഷേ എനിക്ക് ....!"

 "ചില വികാരങ്ങൾ വാക്ക് കൊണ്ട് വർണ്ണിക്കാനാവാത്തതാണ്... എഴുതി ഫലിപ്പിക്കാനാവാത്തതാണ്."

" ക്രൂരനാണ് നിങ്ങൾ... എന്നെ സ്നേഹത്താൽ അടിമപ്പെടുത്തിയിരിക്കുകയാണ്... വീർപ്പുമുട്ടിക്കുകയാണ്.. കുതറി മാറാൻ പലതവണ ഞാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോഴും എന്നെ നിങ്ങൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ നിങ്ങളിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുകയായിരുന്നു."

 "ഞാൻ ആരേയും തടങ്കലിലാക്കിയിട്ടില്ല... പോകേണ്ടവർക്ക് പോകാം.. "

"മാഷിനിപ്പൊ അതൊക്കെ പറയാം... എന്റെ സങ്കടം കൊണ്ട് പറഞ്ഞു പോയതാണ്.. മാഷിന്റെ ഓരോ ആഗ്രഹങ്ങളും ഞാൻ സാധിച്ചു തരുമ്പോൾ എപ്പോളെങ്കിലും എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ , വികാരങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടോ? കഥകളിൽ, രചനകളിൽ പ്രണയ പരവശനായ കാമുകനെ വർണ്ണിച്ചയാൾക്ക് എന്തേ ജീവിതത്തിൽ പ്രണയിക്കാൻ തോന്നാത്തത്?"

"എടീ ഇതാണ് ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞത് എഴുത്തും ജിവിതവും വേറെ വേറെ ആണ്. ഒരിക്കലുമതിനെ കൂട്ടിക്കുഴക്കാൻ നിൽക്കരുത്.. നിന്നോട് പ്രണയമുണ്ടല്ലോ എനിക്ക് "

" പ്രണയം.. ഹും .. സ്വാർത്ഥനാണ് നിങ്ങൾ... നിങ്ങളാൽ ഒരു താലിമാലയണിക്കുവാൻ എത്ര കാലമായി എന്റെ മനസ്സ് കൊതിക്കുന്നു... കല്യാണം കഴിച്ചില്ലേലും വേണ്ടില്ല ഒരു വെപ്പാട്ടിടെ സ്ഥാനമെങ്കിലും എനിക്ക് തന്നൂടെ ? വേറെ ഒരുത്തനെ കിട്ടാഞ്ഞിട്ടല്ല... അത്രയേറെ നിങ്ങളെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നത് കൊണ്ടാ.. എന്തേ എന്നെയൊന്നു  ചുംബിക്കുക പോലും ചെയ്യാത്തത്! "

"ചിരിച്ച് പരിഹസിക്കുകയാണല്ലേ? എഴുത്തുകാരൊക്കെ ഇങ്ങനെയാകുമോ..? ഇല്ല നിങ്ങളെ പോലെ നിങ്ങള് മാത്രമേ കാണൂ..എന്നിരുന്നാലും നിങ്ങളോട് എനിക്ക് പ്രണയമാണ് നിങ്ങളുടെ എഴുത്തുകളിലെ പ്രണയം ആസ്വദിച്ച് ഞാൻ നിർവൃതികൊളളുന്നുണ്ട്.'... എന്നെയാണോ എന്റെ കഴിവുകളെയാണോ  മാഷ് സ്നേഹിച്ചത്?

"അത് നിന്റെ കഴിവുകളെ  തന്നെയാണ് പക്ഷേ.... "

" പക്ഷേ... ആ ഒരു പക്ഷേ ഇനി വേണ്ട.. എന്നോട് വെറുമൊരു ആകർഷണം മാത്രമാണെന്നെനിക്കറിയാം.  
എങ്കിലും വീണ്ടും ഞാൻ പറയുന്നു സ്വാർത്ഥനാണ് നിങ്ങൾ.. എത്ര വട്ടം ഞാൻ എന്റെ പ്രണയം അറിയിച്ചിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ അപ്പോഴൊക്കെ ഒരു ചിരി മാത്രം സമ്മാനിച്ച് നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങളിലേക്ക് തിരിയും.. രണ്ടാമതും മൂന്നാമതും അങ്ങിനെ എത്രയേറെ നിങ്ങളുടെ ഒരോ നേരത്തെ ഭ്രാന്തൻ ചിന്തകളിൽ ഞാനിവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ട് ... ഇന്നിപ്പോ എന്തിനാണാവോ വരാൻ പറഞ്ഞത് പുതിയ വല്ല എഴുത്തും  ഉണ്ടോ?

" ഉണ്ടെങ്കിൽ? എന്തേ ഇയാൾക്ക് താത്പര്യമില്ലേ?"

" ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ രണ്ടര മണിക്കൂർ കലാപരിപാടികൾ കഴിഞ്ഞ് 2 മണിക്കൂർ യാത്രയും ചെയ്ത് ക്ഷീണിച്ച ഞാൻ മാഷിന്റെ മുന്നിലിങ്ങനെ നിൽക്കില്ലല്ലോ."

"ഞാനൊരു യാത്ര പോവുകയാണ്, എഴുതി തുടങ്ങിയ കഥയുടെ  അവസാന ഭാഗം മുഴുമിപ്പിക്കാൻ  ഒരു യാത്ര അനിവാര്യമാണ്. "

"നീ എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് ഇതിൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്.കഥയും ഇതിൽ ഉണ്ട്. അവസാന പേജ് ഞാൻ നിനക്ക് മെയിൽ ചെയ്ത് തരാം രാത്രി .നീ ഇത് ഇപ്പോൾ തുറക്കരുത്. നാളെ രാവിലെ അവസാന പേജ് കൂടി ചേർത്ത ശേഷം വായിച്ചാൽ മതി."

 "എപ്പോഴാ മടങ്ങി വരുക?"

"അറിയില്ല "

"മാഷെന്നെ ഓർക്കുമോ..."

"ശരിക്കും ഒരു പാട് ... മറക്കില്ലൊരിക്കല്ലും."

"അവിടെ പോയി വേറെ പെണ്ണിനെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടാൽ  കൊന്നുകളയും... പറഞ്ഞില്ലാന്ന് വേണ്ട..വേഗം വന്നോളു ഇങ്ങോട്ട്... "

"ഇതെന്താപ്പൊ ഈ മാഷിന് പറ്റിയേ...?"

"നീ സുന്ദരിയാണ് ട്ടൊ...നിന്റെ ഈ ചുണ്ടിനും മൂക്കിനും ഇടയിലുള്ള ,അതുപോലെ മൂക്കിന്റെ അപ്പുറത്ത് കവിളിലുള്ള കാക്കപ്പുള്ളിയും ഒരു തരം പ്രത്യേക ഭംഗിയാണ് ട്ടൊ..."

"എന്റെ ഈശ്വരന്മാരെ.. ഞാൻ എന്താ സ്വപ്നം കാണാണോ.. അപ്പൊ നിങ്ങൾക്ക് അനുരാഗം എഴുത്തിൽ മാത്രമല്ല എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കിയാലും പറയാൻ പറ്റുന്നുണ്ടല്ലേ..?

"ഞാൻ പോകുന്നു "